Depressief in Tenerife

Noem het naïef, ondoordacht, gemakzuchtig of zelfs dom... het feit blijft dat we volkomen onvoorbereid op wat ons precies te wachten stond naar Tenerife vertrokken. Enigszins oververmoeid door ziekte, werkdrukte en intensieve familieomstandigheden leek ons vijf dagen in de zon even een zeer welkome afwisseling. Maar na jarenlange bezoekjes aan (overwegend Nederlandse) natuurcampings en rustige, afgelegen plekjes, werd dit 'we doen eens gek' uitstapje voor mij een behoorlijke heftige confrontatie.

Nog nooit eerder heb ik mij in zo'n dergelijke massa-toerisme plek begeven. Een normaal winkeltje was in geen velden of wegen te bekennen. Boodschappen konden alleen gehaald worden in een schreeuwerige, met plastic verpakkingen, vol gestampte supermarkt. De schaars aanwezige verse groentes en fruit moest je ter plekke door een werknemer (met plastic handschoentjes) laten afwegen. En hoezeer ik ook mijn best deed; ze leken maar niet te (willen?) snappen dat ik er écht geen plastic zakje om hoefde/wilde.

Voorverpakt wit brood zonder korstjes... Dat verzin je toch niet?!?!

Boodschappen doen zonder plastic... vrijwel onmogelijk :-(

Met ondrinkbaar water uit de kraan en een overweldigende hitte hebben we ook heel wat plastic flessen (zonder statiegeld) met water moeten aanschaffen. Gelukkig konden we de lege flessen wel netjes scheiden in het aanwezige afval-depot. Desondanks was het bizar om te zien dat er maar één plastic container was (t.o.v. zeven organisch afval containers!) in een omgeving met zoveel plastic verpakkingen en zo weinig (onverpakte) verse producten...

Naast de algehele plastic tsunami, ben ik vooral geschrokken door de totaal ongeïnteresseerde, over consumerende massa-toerist. Met geen enkele blijk van bewustzijn, bleven de winkelwagens, plastic tasjes (en monden!) massaal gevuld worden met allerhande narigheid. En daar sta je dan. Midden in al dat plastic/consumptie geweld. Het idee dat ik thuis zo mijn best doe met m'n eigen netjes, zakjes en potjes en dat dat hier op Tenerife zo massaal teniet wordt gedaan, vond ik redelijk uitzichtloos.

Toch is het misschien ook goed dat ik deze kant heb gezien en ervaren. In plaats van er moedeloos van te worden, moet ik proberen er kracht uit te trekken en mezelf te realiseren dat ik het enorme geluk heb in omstandigheden te leven dat ik andere keuzes kan maken. En misschien daarmee ook een verschil. Beter dus om er mijn bewustzijn en motivatie alleen maar door te laten versterken. En dat ga ik dan ook zeker doen!

Ik heb vijf dagen op Tenerife rondgelopen met het gevoel in een verkeerde film te zijn terecht gekomen. Eén ding weet ik zeker: voor mij NOOIT meer een dergelijke 'vliegen naar de zon vakantie'. Deze zomer gaan we weer heerlijk naar een natuurcamping en een weekje wandelen in de bergen. Heb er nu al zin in!