woensdag 29 april 2015

Gratis naaipatroon: van vierkante sjaal naar handig tasje!

"Vies lekker!" Dat zegt mijn moeder altijd, als ze iets eet wat ze heel erg lekker vindt, maar waarvan ze weet dat het eigenlijk niet zo gezond is. En zo heb ik dat nou met voorwerpen. Spullen die (in mijn ogen) zo over de top of extreem zijn, kan ik mooi vinden van lelijkheid. Mooi lelijk, dus. En dus ben ik super blij met al die out-dated, vierkante 'oma-sjaaltjes'. Vooral nu ik er zulke leuke, handige en plastic besparende tasjes van weet te maken!




 Benodigdheden:

Een vierkante sjaal • 2 knopen met grote gaatjes 
Lint/veter/gehaakt koordje/wat dikker touw (van ± 135 cm lang)
Schaar • Naaimachine en garen • Strijkijzer
Veiligheidsspeld (om het lint/touw door de tunnels te halen).

Scroll naar beneden en je vindt de werkbeschrijving (het patroon). 
Aan te raden is om deze te downloaden en uit te printen.

Voor je begint: 

Hoe groter de gaten in de knopen; hoe breder lint je kunt gebruiken. Ik gebruikte een aantal
prachtige, houten knopen met grote gaten, waardoor ik (als lint) 'jurkjes-ceintuurs' kon gebruiken.

Zijn de gaatjes in de knopen wat kleiner? Kies dan voor iets dunners.
Bijvoorbeeld een gehaakte katoenen sliert; een (oude) veter of een smal, stevig lintje.

Knopen met grote gaten en een breder lint gevonden? Houd dan rekening met het feit
dat het lint nog wel door de tunnel moet kunnen. Pas het patroon indien nodig iets aan,
door alle puntjes eerst 2 x 1,5 cm om te slaan en daarna alle randen 3 cm.



 Het patroon
(om te downloaden en uit te printen) 


De knopen zorgen voor 
een mooi 'open & sluit systeem':

Schuif de knopen naar elkaar toe en het tasje is dicht.
Schuif je de knopen van elkaar af, dan is de opening wijder te 
maken en kun je je spulletjes/boodschappen in het tasje stoppen.
Om vervolgens het tasje weer dicht te maken, 
door de knopen naar elkaar toe te schuiven.
Klaar voor gebruik!
Note: Ik heb mijn best gedaan om een zo duidelijk mogelijk patroon uit te schrijven/tekenen, 
mochten er toch nog onduidelijkheden/foutjes in zitten, dan hoor ik het graag!
 
Meer weten over mijn JUTTUR tassen project? Kijk dan eens hier.
 Op de hoogte blijven van mijn volgende (plastic) afvalbesparende patronen/tips/actie's?
Volg me dan op Facebook of kijk eens op mijn Pinterest pagina!





maandag 13 april 2015

Zilver 'poetsen' met Baking Soda

Over een paar dagen wordt mijn oudste dochter 12 jaar. Terwijl zij ongeduldig de dagen telt, ben ik al druk bezig met alle nodige feest-voorbereidingen: partijtje organiseren, vrienden en familie uitnodigen, lekkere taart-recepten uitzoeken, boodschappenlijstje schrijven, traktatie maken... Zoals alle ouders wel herkennen; een erg leuke, maar drukke periode. Stiekem dus best wel fijn; die super-zilver-schoonmaak-tip op Pinterest. Niet alleen waren m'n bruin uitgeslagen zilveren gebaksvorkjes binnen 20 minuten en zonder chemische middelen weer blinkend schoon; ook kon ik ondertussen mooi mijn was ophangen. Twee vliegen in één klap dus. En dat is best lekker in deze drukke dagen ;-)

Note: Persoonlijk ben ik erg enthousiast over deze schoonmaakmethode, maar voordat je zelf 
aan de slag gaat, is het verstandig om eerst even de waarschuwing helemaal onderaan te lezen.

 Zilver 'poetsen' met Baking Soda.



 Benodigdheden:

Stuk aluminum folie • Baking Soda • keukenzout • kokend water • glazen, platte ovenschaal 
droge (zachte) katoenen doek (ik gebruikte een stuk hydrofiel doek).

Stap 1

Verkreukel een stuk aluminium folie en leg deze in de glazen, platte ovenschaal.
Plaats hierop het zilverwerk.

Stap 2

Strooi wat keukenzout en een flinke laag Baking Soda over het zilverwerk en giet
hier vervolgens kokend water over. Schrik niet; er gebeurt meteen van alles.
Niet alleen gaat het mengsel borrelen; ook ontstaat er een vieze, naar zwavel ruikende, damp.
Dit is een goed teken; het betekent dat de viezigheid/aanslag van het zilver loskomt. 


 Stap 3

Zodra de aanslag verdwijnt kun je het zilverwerk (voorzichtig; want het water kan nog heet zijn)
uit het badje halen. In het mijn geval liet ik de vorkjes ± 10 minuten in het badje liggen.

Stap 4

Spoel het zilverwerk goed af onder lauw water en wrijf met de droge doek schoon en droog.

 En zo verander je je zilverwerk, in no time, van dit:


 .... naar dit:


 LET OP!
Pas op met verzilverde objecten. Laat deze niet te lang in het badje liggen, want dan kan het zilveren laagje loslaten. En dat is natuurlijk nou net NIET de bedoeling. Ook ornamenten (zoals mooie steentjes, emaille etc...) kunnen (bij te lang weken) loslaten of enige schade ondervinden. Zo bleek één emaille bloemetjes op een vorkje toch ietwat aangetast te zijn in het badje. 

Gezien de vele, enthousiaste pins op Pinterest (zie hier) denk ik dat (als je goed oplet 
op wat en hoelang je in het baking soda badje stopt) er niet zo heel veel kwaad kan, 
maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, vandaar de bovenstaande waarschuwingen.


Het meest linker bloemetje was voor het badje een stuk witter. Gelukkig is de rest nog prima.
  
Meer handige patronen/tips? 
Kijk eens op mijn Pinterest Pagina of volg me op Facebook!

woensdag 1 april 2015

Hoera! Gewonnen... of toch niet?

Ik geef het toe; ook ik speel al enige jaren mee met de Nationale Postcode Loterij Show. Heb wel eens getwijfeld om op te zeggen, maar de 'angst' dat mijn buren straks (mogelijk) een feestje staan te vieren en ik niet, heeft me daar nog altijd van weerhouden. Nu kun je bij dit 'wat-jij-hebt-wil-ik-ook' gevoel al zeer je bedenkingen hebben, maar momenteel ervaar ik een ander dilemma.

Met mijn loten schijn ik, in de trekking van februari, twee 'verwenpakketten' van Dove te hebben gewonnen. Joehoe.... maar wacht eens even... de shampoo en douchecrème zitten in een plastic flacon... en laat ik nu net dit soort verpakkingen zoveel mogelijk proberen te voorkomen. Met een shampoo bar van Lush; navul-douchecrème van Ecover en zelfgemaakte 'watten'schijfjes in combinatie met amandelolie red ik het prima én afvalloos in de badkamer! In principe heb ik dat Dove verwenpakket dus helemaal niet nodig. Maar ja, ik heb het wel gewonnen...


En daar wringt de schoen. Want hoever ben ik bereid mijn (anti-plastic) principes overboord te zetten voor mijn eigen 'gewin'? En waar ligt de grens? Want waarom koop ik (weliswaar zéér zelden) een paar kant en klaar pizza als ik een drukke week heb gehad en even echt geen puf heb om ze zelf te maken? En waarom doe ik wel heel veel moeite om verpakkingsloos mijn boodschappen te doen, maar neem ik, tegelijkertijd, ook dankbaar de spaarzegeltjes aan van desbetreffende winkels? En zo kocht ik laatst een guimpe haaknaald, die niet alleen verpakt zat in een plastic venstertje, maar ook nog eens plastic onderdelen bevat. Het lijkt erop dat eigen belang (of die van mijn gezin) soms lastig te overrulen is.


Op de (gelukkig veel vaker voorkomende) momenten dat ik wel duidelijk voor mijn principes kies en iets weiger, word ik soms raar aangekeken. "Maar mevrouw; het is gratis". Schijnbaar ook een zeer belangrijk en bepalend criterium... Maar bij de bakker wil ik juist liever géén plastic broodzak met oranje sluit-clips (neem niet voor niets mijn eigen, katoenen broodzakken mee); ook al loop ik hierdoor de kans mis om een mooie fiets te winnen. En dat ik dat gratis (plastic) bakje bonbons in een winkel weigerde, was niet om onbeleefd of ondankbaar te zijn; ik wil het gewoon liever niet.

Uiteindelijk heb ik besloten om de verwenpakketten niet op te halen. De vraag die ik mezelf stelde of ik de producten zou kopen als ze me niet gratis aangeboden zouden worden, gaf de doorslag: NEE! Mijn eigen gewin verliest het, in dit geval, van mijn principes. En dat voelt goed! Ook al besef ik heel goed dat het weigeren van die twee pakketjes de plastic soep echt niet minder maakt; ik heb een bewuste keuze gemaakt en ben er van overtuigd dat dát uiteindelijk wel een verschil kan maken. Nu nog even goed nadenken over mijn (verdere) deelname aan de postcode loterij ;-)

Op de hoogte blijven? Ik ben te volgen op Facebook of Pinterest.