DIY KERSTENGEL

Benodigdheden:

Van de straat geraapt blikje - Blikopener

Schaar - Ballpoint - Krant - Kurkentrekker - Naald

 

Werkwijze:

 Maak het zwerfblikje goed schoon en haal er, 

met de blikopener, de bovenkant vanaf. 

Knip nu langs de zijkant naar de onderkant en knip de onderkant eraf.

 

 Je hebt nu een langwerpig stuk. Knip dit in 3 stukken.

 

 Knip in elk stuk de vorm van een engeltje (zie voorbeeld).

 

Leg het engeltje op zijn kop op de dubbelgevouwen krant.

En ril er, met de dop of achterkant van de pen, strepen in.

Gebruik de put van de pen om er een gezichtje in te tekenen/drukken.

Draai het poppetje weer om en maak ook aan deze kant een paar rillijnen. 

Dit zorgt ervoor dat het poppetje weer plat wordt.

 

Maak met de kurkentrekker een gaatje 

bovenin het hoofd en haal er een draadje doorheen.

Klaar om in de boom te hangen!

 

 

Little did I know...

Ik maakte dit object nog vóór de Corona Crisis uitbrak. Van 150 van straat geraapte Red Bull zwerfblikjes. Waarbij ik elk blikje schoonmaakte, open knipte en omtoverde tot een zilveren veer. Met nietjes werden alle veren een vleugel. En na heel veel rapen, wassen, knippen en 'toveren' had ik er twee.

Het object zat al tijden in mijn hoofd. In eerste instantie vanwege de (oude) pay-off van het drankje 'Red Bull geeft je vleugels'. Dan krijg je ze ook, dacht ik ;-). Maar gaandeweg wijzigde dat gevoel. Door het ritmisch bezig te zijn met elk afzonderlijke veer en toe te werken naar de vleugels, hoopte ik dat ik een toenmalige aanwezige onrust los te kunnen laten. Maar toen kwam de Corona Crisis. En werd de hele wereld even helemaal anders.

Vandaag ben ik, sinds maanden, weer op mijn atelier geweest. Eventjes. Om mijn vleugels op te hangen. In de hoop dat we langzaam weer een beetje uit dit diepe, diepe dal kunnen komen en dat we ons over een tijdje weer wat meer 'vrij' kunnen voelen. Ik wens iedereen heel veel sterkte, kracht en liefde!

Vrij

Materiaal:  150 geraapte RedBull blikjes - Nietjes

Formaat: ± 80 x 40 cm

It takes two

Gisteravond bezocht ik een bijeenkomst over (het einde van) zwerfafval in Pakhuis de Zwijger te Amsterdam. Waar door diverse sprekers middels verschillende invalshoeken de problematiek en eventuele oplossingen/innovaties werden aangestipt. Interessant, maar persoonlijk vond ik de nadruk (te)veel liggen op opruimen en recyclen. In mijn ogen 'symptoombestrijding' van het daadwerkelijke probleem. De bron wordt hiermee niet aangepakt. Natuurlijk super dat er van afval een koffiezetapparaat wordt gemaakt. Maar ook dat levert weer afval op (koffiecups, verpakking). En dan heb ik het nog niet eens over wat er allemaal voor nodig is om zoiets tot stand te brengen: afval verzamelen; scheiden, (chemisch) wassen  sorteren, verwerken en omzetten tot granulaat, produceren, verpakken, vervoeren. Niet voor niets dat 'recycle' pas als vierde stap staat in het Zero Waste stappenplan.

1. refuse
2. reduce
3. reuse (+repair)
4. recycle
5. rot

Recyclen is mooi. Maar pas als eind van de schakel. Als het dus echt niet anders kan.

Maar ik besef heel goed dat het (zwerf)afval een zeer groot en complex probleem is. Juist in deze tijd en snelle (consumptie)maatschappij is dit niet zo simpel op te lossen. Er spelen zoveel factoren mee! Voor zowel de producent als de consument. En bij wie ligt nu eigenlijk de verantwoordelijkheid? Bij de producent die alles op de markt brengt of bij de consument, die alles gretig en onbewust blijft afnemen? Vraag en aanbod. Kip en ei. Ik blijf het een lastige kwestie vinden.

Neem nu bijvoorbeeld Starbucks. Het is natuurlijk heel erg gemakkelijk om de schuldige vinger naar dit bedrijf te wijzen, maar zolang wij massaal en onnadenkend hun koffie uit de Single Use bekers met plastic deksels blijven kopen (om deze dan vervolgens na 2 minuten weer weg te gooien), houden wij ook iets in stand. 

Ik denk dan ook dat de verandering van beide kanten moet komen. Dat wij, als consument, bewust(er) moeten kijken naar ons consumptiegedrag (met het oog op het Zero Waste stappenplan). Maar dat óók de producent zijn verantwoordelijkheid moet nemen. Door minder en duurzamere producten/verpakkingen aan te bieden. We moeten elkaar toch echt helpen om het anders te kunnen doen!

 

Eén van de sprekers in het Pakhuis was Dirk Groot alias de Zwerfinator. Hij is voor mij een geweldig en prachtig voorbeeld van een 'brug' tussen de consument en de producent. Hij raapt zwerfafval, brengt het in kaart en confronteert de producent ermee. Dit heeft al tot geweldige resultaten gezorgd. Verpakkingen worden aangepast en producten worden uit het schap gehaald. Daarnaast maakt hij consument bewust en actief. Geweldig!

Ook de volle zaal en de enthousiaste jongen die naast me zat gaven me hoop. Na afloop bleef ik nog even met hem napraten. Hij vertelde mij dat hij zijn best deed om minder plastic verpakkingen te kopen. Spontaan bood ik hem drie gratis (fruit/groente)netjes aan. 

 

Zo ging ik aan het eind van de avond toch weer enigszins positief terug naar huis. 

Beseffende dat het probleem niet één, twee, drie is opgelost. Maar er wordt aan gewerkt!

Meer inspiratie en tips?

  Ik ben te volgen via Facebook en/of Pinterest.

Van waardeloos naar waardevol

Al jaren raap ik zwerfafval. Om het uit de plastic soep te houden en het te gebruiken als grondstof voor mijn 'What a Waste! werken. Hiermee probeer ik bewustzijn te creëren en wil ik laten zien dat afval een waardevolle grondstof is. Met de absolute potentie om er weer iets moois/anders van te maken. Vanmiddag is de opening van 'Material Experience'. Een tentoonstelling bij Juttersgeluk in Zandvoort tijdens de Kunstlijn in Haarlem. En daar mag ik, met trots, vijf van mijn laatste What a Waste! werken tonen. Naast het werk van Merel Slootheer (sieraden), Ap Esenbrink (objecten van afgedankt plastic) en Daniel Maissan (foto's), is er ook meer te zien van en over Juttersgeluk. Zo mooi hoe verschillende disciplines en technieken samenkomen en laten zien hoeveel je kunt doen met ogenschijnlijk 'waardeloos' materiaal. Trots!

Nieuwsgierig naar mijn What a Waste! werken?

Kijk dan eens hier.

Op de hoogte blijven? 

Ik ben te volgen via Facebook of Pinterest.

Eat this!

Tegenwoordig zijn er steeds vaker filmpjes te zien en berichten te lezen over dieren die (vermoedelijk) zijn gestorven door plastic in hun maag. Dolfijnen, potvissen, vogels, koeien... Ik word er altijd enorm verdrietig van. En ook boos. Om wat wij, als mens, deze onschuldige wezens aandoen. De natuur die zo mooi in balans is, verstoren wij op dramatische manier met onze massaconsumptie, onverschilligheid en gedrag. Intens verdrietig.

Maar niet alleen verdwijnt er plastic in de magen van steeds meer dieren om ons heen; uit studies komt naar voren dat het ook via onze mond naar binnen gaat. Miniscule stukjes microplastic komen (door verwering van plastic zwerfafval of vanuit verzorgingsproducten zoals scrubs e.d.) terecht in het milieu. En daarmee ook in onze voedselketen. Waardoor het uiteindelijk gewoon weer op ons bordje terecht komt. Welke gevolgen dat voor ons heeft, is nog onduidelijk. Maar gezond zal het in géén geval zijn. Dus vandaar mijn laatste 'What a Waste' werk. Gemaakt van lege, van straat geraapte kauwgomverpakkingen en PET flesjes. Om de boodschap luid en duidelijk over te brengen; Plastic op de grond, komt uiteindelijk in de mond.

Eat this! 

Geraapte, lege kauwgomverpakkingen en (geshredderde) PET flesjes zijn de ingrediënten voor mijn laatste werk.

Klein, kleiner, kleinst...

Meer 'What a Waste' werk vind je hier.

Ik ben ook te volgen via Facebook.

Koningsdag 2019

Normaal gesproken ben ik er dol op. De vrijmarkten op Koningsdag. Maar ik merkte dat ik er de afgelopen jaren steeds minder enthousiast van werd. Jarenlang gebruikte ik deze dag om spullen voor huis, kinderen en kledingkast te kopen. Maar nu de kinderen groot zijn en huis & kast voldoende gevuld, stuit me de vergankelijkheid van ál die spullen toch steeds meer tegen de borst. Want wat hebben wij toch een hoop onzinnige spullen met z'n allen. En de kwaliteit wordt er ook niet beter op. Want goedkoop, dus makkelijk en snel inwisselbaar. Persoonlijk word ik erg verdrietig van deze tendens :-(.

Dus dit jaar trok ik een ander plan. En liet ik mijn hangende puberdochters én de vrijmarkten voor wat het was en ging heerlijk een (verrassings)dagje weg met mijn man. Onze bestemming bleek Noordwijk te zijn. En hoewel we zochten naar rust, moesten we ook hier door het nodige feestgedruis. Maar éénmaal langs de kermis, muziekpodia en volle terrasjes kwamen we op het strand. Heerlijk rustig doordat veel mensen bij de eerder genoemde activiteiten waren achtergebleven of misschien wel door het feit dat er een redelijk heftige wind stond. Hoe dan ook, ik vond die rust en windkracht vijf juist alleen maar heerlijk! De elementen waren prachtig en mijn man en ik genoten samen van een lange, frisse 'uitwaai'wandeling.

Teruglopend naar ons verblijf liepen we langs onderstaand bord. Waar ik op las dat je, tegen een jutterstas geraapt afval, een gratis kopje koffie kon krijgen. Nu probeer ik altijd al wat te rapen als ik op het strand ben, maar enthousiast en gestimuleerd door dit leuke initiatief liepen we de volgende ochtend weer terug naar het strand om ons te melden bij strandpaviljoen de Koele Costa. 

Nog voordat we bij het paviljoen aangekomen waren, had ik mijn handen al vol. De speciale jutterstas van het bord, bleek helaas op te zijn. Maar we kregen twee papieren tasjes mee. Ook prima. Er kon voldoende in en het was gelukkig droog. Na een half uur en twee gevulde tassen, gingen we weer terug naar het paviljoen, waar we inderdaad (tegen inlevering van het afval) een heerlijk kopje koffie kregen. Dubbel winst; strand een (heel klein) beetje schoner en wij een heerlijke ochtend! Wat mij betreft maken we er een traditie van ;-).

Rood, wit blauw. En Oranje boven....

Het gratis kopje koffie bij de koele Costa. Wat een hele leuke plek bleek te zijn!

Nu nog de troep die achterbleef na het Oranje feestje :-(

 

Het schijnt dat je op nog veel meer plekken kunt grondstofjutten!

Benieuwd waar? Kijk dan eens op: www.grondstofjutters.nl

 

Meer inspiratie en tips?

  Ik ben te volgen via Facebook of Pinterest.

Van Oud naar Nieuw

Hoewel ik er dol op ben om van iets ouds weer iets nieuws te maken, is er soms ook het moment om te accepteren dat iets toch echt zijn beste tijd heeft gehad. Neem nu mijn boodschappentas. Ruim drie jaar geleden gemaakt van een (uit de chinees geredde) lege rijstzak. Ernstig verkleurd; ietwat verslapt en met hier en daar een slijtageplekje functioneert 'ie eigenlijk nog best wel aardig. Maar bij elk huidig boodschappenrondje word ik tegenwoordig toch steeds iets angstiger. Zou 'ie het nog wel allemaal houden? Met de jaarwisseling in zicht, leek mij dit dan ook het uitgelezen moment om 'm te vervangen voor een fris, nieuw model. Gelukkig had ik nog een stapeltje rijstzakken liggen, dus naaide ik met veel plezier weer een nieuwe in elkaar. Zo. Op naar 2019. En alle volgende jaren dat ik weer met een frisse en super stevige tas mijn boodschappen kan doen :-).

Ik wens iedereen een heel gezond, 

schoon (letterlijk en figuurlijk) en fris 2019!

Ook Zero (plastic) Waste voornemens voor het nieuwe jaar?

Het gratis patroon voor deze super handige en stevige boodschappen tas vind je hier:

http://doemijmaaruiensoep.blogspot.com/2015/10/zelf-maken-boodschappentas-van.html

Meer inspiratie en tips?

Kijk dan eens op mijn Pinterest pagina.

Ik ben ook te volgen via Facebook.