Hoera! Gewonnen... of toch niet?

Ik geef het toe; ook ik speel al enige jaren mee met de Nationale Postcode Loterij Show. Heb wel eens getwijfeld om op te zeggen, maar de 'angst' dat mijn buren straks (mogelijk) een feestje staan te vieren en ik niet, heeft me daar nog altijd van weerhouden. Nu kun je bij dit 'wat-jij-hebt-wil-ik-ook' gevoel al zeer je bedenkingen hebben, maar momenteel ervaar ik een ander dilemma.

Met mijn loten schijn ik, in de trekking van februari, twee 'verwenpakketten' van Dove te hebben gewonnen. Joehoe.... maar wacht eens even... de shampoo en douchecrème zitten in een plastic flacon... en laat ik nu net dit soort verpakkingen zoveel mogelijk proberen te voorkomen. Met een shampoo bar van Lush; navul-douchecrème van Ecover en zelfgemaakte 'watten'schijfjes in combinatie met amandelolie red ik het prima én afvalloos in de badkamer! In principe heb ik dat Dove verwenpakket dus helemaal niet nodig. Maar ja, ik heb het wel gewonnen...

En daar wringt de schoen. Want hoever ben ik bereid mijn (anti-plastic) principes overboord te zetten voor mijn eigen 'gewin'? En waar ligt de grens? Want waarom koop ik (weliswaar zéér zelden) een paar kant en klaar pizza als ik een drukke week heb gehad en even echt geen puf heb om ze zelf te maken? En waarom doe ik wel heel veel moeite om verpakkingsloos mijn boodschappen te doen, maar neem ik, tegelijkertijd, ook dankbaar de spaarzegeltjes aan van desbetreffende winkels? En zo kocht ik laatst een guimpe haaknaald, die niet alleen verpakt zat in een plastic venstertje, maar ook nog eens plastic onderdelen bevat. Het lijkt erop dat eigen belang (of die van mijn gezin) soms lastig te overrulen is.

Op de (gelukkig veel vaker voorkomende) momenten dat ik wel duidelijk voor mijn principes kies en iets weiger, word ik soms raar aangekeken. "Maar mevrouw; het is gratis". Schijnbaar ook een zeer belangrijk en bepalend criterium... Maar bij de bakker wil ik juist liever géén plastic broodzak met oranje sluit-clips (neem niet voor niets mijn eigen, katoenen broodzakken mee); ook al loop ik hierdoor de kans mis om een mooie fiets te winnen. En dat ik dat gratis (plastic) bakje bonbons in een winkel weigerde, was niet om onbeleefd of ondankbaar te zijn; ik wil het gewoon liever niet.

Uiteindelijk heb ik besloten om de verwenpakketten niet op te halen. De vraag die ik mezelf stelde of ik de producten zou kopen als ze me niet gratis aangeboden zouden worden, gaf de doorslag: NEE! Mijn eigen gewin verliest het, in dit geval, van mijn principes. En dat voelt goed! Ook al besef ik heel goed dat het weigeren van die twee pakketjes de plastic soep echt niet minder maakt; ik heb een bewuste keuze gemaakt en ben er van overtuigd dat dát uiteindelijk wel een verschil kan maken. Nu nog even goed nadenken over mijn (verdere) deelname aan de postcode loterij ;-)

Op de hoogte blijven? Ik ben te volgen op Facebook of Pinterest.