Gevolgen van mijn actie's

De week is nog maar net begonnen, maar wat is er al veel gebeurt: niet alleen heb ik gisteren bij de DekaMarkt om tafel gezeten; ook heb ik vandaag een gesprek gehad op het Sterrencollege. Beide naar aanleiding van de hoeveelheid zwerfafval die ik aantrof rond en nabij desbetreffende school.

'Sterrensoep'

Het waren prettige gesprekken, waarbij duidelijk naar voren kwam dat beide partijen actief bezig en meer dan bereid zijn om te kijken naar eventuele mogelijke veranderingen/oplossingen om het zwerfafval probleem aan te pakken. Ook in een eventuele samenwerking met elkaar. Dat gaf mij absoluut een goed gevoel. Maar ik ontdekte ook een andere emotie bij mijzelf. Ik besef dat mijn acties niet voor iedereen even prettig zijn; ik vraag om veranderingen die wellicht lastig te realiseren zijn en veel energie, tijd en/of geld van ze vragen. Het feit dat ík diegene ben die dat 'afdwingt' vind ik eerlijk gezegd best een beetje lastig. Maar eenmaal gezien, ervaren en bewust geworden van het grote maatschappelijke probleem (zwerfvuil/plastic soep), wil en kan ik er niet meer mijn ogen voor sluiten en hoop ik maar dat mijn inbreng een positieve kan zijn voor alle betrokken partijen. En dat deze leidt tot een goede, doeltreffende insteek/aanpak om zwerfafval te reduceren.

Het gesprek bij het Sterrencollege verliep positief. Bovendien had ik ook iets leuks aan te bieden. Vorige week heb ik de geraapte blikjes (90 stuks in 5 dagen) naar de ijzerboer gebracht. Blik en aluminium kunnen namelijk (vooral bij grote hoeveelheden) een leuk zakcentje opleveren. Waarom dit gegeven niet gebruiken? Vooral gezien het feit dat de scholieren heel wat blikjes leeg drinken op een dag. Het bewijs hiervan vind je overal op straat :-( Wanneer je vertelt dat de blikjes geld op kunnen leveren (wat hun dan ten goede komt), dan zijn ze wellicht bereid en welwillend om deze (in speciaal daarvoor bestemde bakken/zakken) te verzamelen en worden ze niet langer (of een stuk minder) op de grond gegooid.

Om bovenstaand idee te concretiseren ben ik met mijn geraapte blikjes naar de ijzerboer gegaan. Met een gewicht van 2 kilo ontving ik 1,50 euro. Geen vetpot, maar genoeg voor twee pakken koek. Deze heb ik dan ook vanmorgen aangeboden aan het Sterrencollege om zo het idee duidelijk/zichtbaar te maken. 1,50 euro lijkt misschien niet veel, maar denk je eens in (vooral als leerlingen hun voordeel gaan realiseren en actief gaan meewerken aan dit idee) hoeveel blikjes er op langere termijn ingezameld kunnen worden en wat dat dan zou kunnen opleveren? Maar beter nog: hoeveel blikjes dit zou kunnen besparen op de grond? Gezocht naar een manier/ingang om de scholieren te bereiken/triggeren, denk ik dat het absoluut de moeite waard is om hier eens, als school, over na te denken....

90 lege blikjes =

2 kilo  =

katsjing....

Naast de koekjes en 'geld voor blikjes-idee' heb ik ze ook geattendeerd op de gastcolleges van Peter Smith van 'Klean Worldwide'. De leerlingen bewust maken van het enorme probleem is van essentieel belang. Pas als het tot ze doordringt wat hun negatieve gedrag voor gevolgen heeft, zal het effect het grootst zijn. Terug op de fiets werd ik geconfronteerd met het 'lunch-uurtje' van de scholieren en werd er (letterlijk) voor mijn ogen weer van alles op de grond gegooid. Ik werd er intens verdrietig van en realiseerde me, des te meer, hoe groot het probleem daadwerkelijk is.

Voor m'n neus op de grond gegooid. Na het maken van de foto heb ik het, uiteraard, netjes opgeruimd

Vragen/opmerkingen? Ik hoor ze graag! Laat ze achter op mijn blog of Facebook of stuur me een mailtje.